Jak wykryć nieszczelność lub pęknięcie w spoinie?

Nawet niepozorna niedoskonałość w, wydawałoby się, solidnej spoinie może w konsekwencji doprowadzić do uszkodzenia konstrukcji. W jaki sposób można wykryć nieszczelność lub pęknięcie w spoinie?

Badanie wizualne

Najprostszym sposobem na wykrycie nieszczelności lub pęknięcia w spoinie jest badanie wizualne. Jest tanie, łatwe i nie wymaga żadnych narzędzi, a przeprowadzone dokładnie pozwala dostrzec wiele różnych problemów: nie tylko nieszczelności i pęknięcia, ale także korozję, nierówny kształt konstrukcji czy występowanie porów na powierzchni metalu. Ludzki wzrok jest jednak zawodny, a przede wszystkim nie jest w stanie wykryć wad, które mogą się kryć pod powierzchnią spoiny.

Badania nieniszczące spoin

Nawet najbardziej doświadczony spawacz pracujący za pomocą najlepszej spawarki inwertorowej nie jest w stanie zagwarantować stuprocentowej skuteczności. W wypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących jakości połączenia spawanego warto zdecydować się na badania nieniszczące. Pozwalają one na zidentyfikowanie problemu ze spoiną bez jej uszkadzania. Do badań nieniszczących zalicza się różne metody, takie jak:

• Badanie penetracyjne – przy użyciu preparatu barwnego lub fluorescencyjnego, który wnika w nierówności, dzięki czemu pozwala je zauważyć na kontrastowym tle lub przy wykorzystaniu światła UV.
• Badanie magnetyczno-proszkowe – z zastosowaniem barwnego lub fluorescencyjnego proszku magnetycznego, który przyciąga się magnesem, by wniknął w nierówności lub pęknięcia, dzięki czemu można je zauważyć w świetle UV lub na kontrastowym tle.
• Badanie ultradźwiękowe – polega na wykorzystaniu defektoskopu ultradźwiękowego i wzbudzeniu drgań w głowicy, która pełni funkcję nadajnika i detektora. Jeżeli w spoinie występują nierówności lub pęknięcia, fale zostają odbite i wracają do głowicy.
• Badanie radiograficzne – polega na prześwietleniu połączenia promieniowaniem rentgenowskim lub gamma. Problemy ze spoiną są wykrywane na podstawie różnic w absorpcji promieniowania, które są rejestrowane na błonie fotochemicznej lub płycie cyfrowej.

Dwie ostatnie metody charakteryzują się najwyższą skutecznością, ale wymagają odpowiednich narzędzi oraz specjalistycznej wiedzy.