Parametry prądu spawania
Pierwszym i podstawową czynnikiem związanym z charakterystyką prądu używanego do spawania jest jego biegunowość. Chodzi tu o to, do którego bieguna spawarki zostanie podłączony uchwyt spawalniczy, a do którego masa łączona ze spawanym materiałem.
W przypadku metody MMA zwykle powinna to być biegunowość dodatnia. Uchwyt spawalniczy powinien być podłączony do bieguna dodatniego, zaś masa do ujemnego. Zdarza się jednak, że niektóre typy elektrod otulonych wymagają przeciwnego ustawienia, powinno to być jednak wyraźnie zaznaczone przez ich wytwórcę.
W metodzie MIG/MAG również stosuje się biegunowość dodatnią, jednak w przypadku korzystania z elektrod samoosłonowych, używanych bez podawania gazu osłonowego wymagana będzie biegunowość ujemna. W takim przypadku uchwyt spawalniczy musi być podłączony do bieguna ujemnego, a masa do bieguna dodatniego. Przy spawaniu metodą TIG zastosowanie ma biegunowość ujemna.
Kolejnym istotnym parametrem prądu spawania jest jego natężenie. Od właściwej wartości natężenia prądu spawania zależy głębokość i charakterystyka uzyskanego przetopu. Zbyt małe natężenie prowadzi do rozgrzanie materiału na zbyt małym obszarze. Za duże natężenie prądu może prowadzić do osiągnięcia zbyt dużej głębokości przetopu i powstania przepalenia.
Odpowiednie natężenie prądu powinno być uzależnione od rodzaju spawanego materiału, jego grubości oraz grubości używanej elektrody w przypadku spawania elektrodami otulonymi, a przy spawaniu w osłonie gazowej także od rodzaju podawanego gazu i średnicy używanej dyszy. Wraz ze wzrostem średnicy elektrody, która ma być używana do spawania, zwiększać się powinno również natężenie używanego prądu. Warto pamiętać, że zwiększanie natężenia prowadzi do wzrostu tempa, w jakim topi się drut spawalniczy lub elektroda topliwa. Powiększa się wówczas również obszar jeziorka spawalniczego.